Jerzy Turek (17 I 1934 - 14 II 2010) - Aktor. Aktor drugiego planu. Wielokrotnie pytany o to w wywiadach, zawsze odpowiadał podobnie: "To szczera prawda, więc czego mam żałować.". Dodawał też, że nigdy nie miał odpowiednich warunków, aby aspirować do roli amanta, jest aktorem użytkowym, więc nie stać go na nierealne marzenia.
Jednocześnie jego "łubu-dubu, łubu-dubu." z Misia śpiewane do szafy albo rolę szlachcica Pogorzelskiego herbu Krzywda z Ja gorę, czy też poszukiwane dreblinki z Nie lubię poniedziałku wszyscy kojarzą właśnie z Nim.
A niewielu aktorów zostało tak dobrze zapamiętanych przez widzów jak On.Zawodowiec, świetny rzemieślnik w aktorskim fachu był zarazem niezwykle sumiennym w pracy kolegą. Dyskretnym nauczycielem dla młodszych adeptów sztuki teatru i filmu. A przy okazji świetnym kompanem podczas wędkarskich wypraw. Opowiedzą o Nim, odkrywając też mniej znane oblicze Jerzego Turka i kulisy Jego pracy nad kolejnymi rolami na scenie, w filmie i telewizji: Krzysztof Kowalewski, Stanisław Tym, Zofia Kucówna, Zdzisław Wardejn, Andrzej Fedorowicz, Marek Siudym, Witold Dębicki, Joachim Lamża, Halina Kowalska, Paweł Wawrzecki, Andrzej Grabarczyk, Lucyna Malec, Bogusław Surmiak, Maciej Kujawski, Andrzej Nejman, Grzegorz Wons, Paweł Małaszyński.
UWAGI:
Spis ról Jerzego Turka s. 351-359. Bibliogr. s. 359. Indeks. Oznaczenia odpowiedzialności: Roman Dziewoński.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Stara teatralna zasada mówi, że aktora najpierw trzeba poznać, potem polubić, a na końcu - chodzi się na niego. Krzysztof Kowalewski dla jednych pozostanie Panem Sułkiem, dla innych Michałem Romanem z Misia lub Zagłobą z Ogniem i mieczem, ale dla niego samego najważniejszy pozostaje teatr. Dziesiątki ról w STS-ie, Polskim, Kwadracie i Współczesnym. Za nimi, oraz za postaciami które stworzył w radio i filmie, idzie rzecz bezcenna - sympatia widzów. Dlatego Kowalewskiego się słucha, ogląda i na niego - chodzi. Ponieważ należy do coraz mniej licznej grupy aktorów pamiętających czym była garderoba aktorska, a więc miejsca w którym królowała anegdota, gdzie przekazywano tradycję teatru i pobierano lekcje rzemiosła, schronimy się tam, aby porozmawiać. Wtedy wyjaśni się skąd ta tytułowa "skarpetka w ręku". (Roman Dziewoński)
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Staś był człowiekiem czynnego życia towarzyskiego i oddawał filmowi tyle, ile uważał za konieczne. (...) Kiedy my żyliśmy ideami, on znał życie i prawdę obecną wokoło nas. Andrzej Wajda Kręcił sprawnie i szybko, ponieważ - zwyczajnie - był fachowcem. Umiał posługiwać się językiem filmowym, nie musiał długo kombinować, po prostu wiedział. Jacek Fedorowicz Surowa, mało finezyjna forma potęgowała dodatkowo zawarty w nich olbrzymi ładunek humoru. Były proste, ale nie prostackie. Janusz Morgenstern Dużą rolę przywiązywał do dialogów, pozostawiając jednak aktorom swobodę w ich interpretacji. Film na tym zyskiwał. Pracował szybko. Szybciej i sprawniej od innych. Wzbudzało to zawiść w środowisku. Tadeusz Chmielewski
UWAGI:
Filmogr.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Książka jest analizą dorobku i chronologicznym przedstawieniem okoliczności powstawania ról filmowych, teatralnych i radiowych Tadeusza Janczara. Jego udział w "Piątce z ulicy Barskiej", "Pokoleniu", "Kanale", "Eroice" i "Zezowatym szczęściu" pozwolił autorowi pokazać także rozwój polskiego kina powojennego oraz jego najwybitniejszych reżyserów. Monografia została wzbogacona o archiwalne i pochodzące z przeprowadzonych współcześnie przez autora wywiadów i wypowiedzi twórców, którzy w różnych latach współpracowali z Tadeuszem Janczarem. Autor dotarł także do radiowych, telewizyjnych i prasowych wywiadów z aktorem, w których o swojej pracy nad wieloma rolami opowiada sam Janczar. Z rozmów tych wyłaniają się także poglądy i stosunek artysty do sztuki i polskiej kinematografii. W książce znajduje się około 200 fotografii, z których blisko 150 nie było nigdy publikowanych. Pochodzą one z archiwum Andrzeja Wajdy oraz z niedostępnych...
UWAGI:
Bibliogr. s. 271. Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Wojciech Siemion (1928-2010) był aktorem filmowym i teatralnym (m.in. Teatru Polskiego w Szczecinie, teatrów Ateneum, Komedia, Teatru Narodowego i Teatru Powszechnego w Warszawie, legendarnego STS-u i kabaretu Pod Egidą), założycielem i wieloletnim dyrektorem teatru Stara Prochownia, którego spektakle, a szczególnie monodramy Siemiona - w tym niezapomniana Wieża malowana - przeszły do historii teatru. Wielki Sługa Poetów, znakomity interpretator Mickiewicza, Norwida, Gałczyńskiego, Białoszewskiego, Różewicza, dzielił się swoim umiłowaniem poezji w książkach poświęconych twórcom i sztuce recytacji.
Wojciecha Siemiona wspominają m.in. Kira Gałczyńska, Alina Janowska, Ernest Bryll, Zbigniew Jerzyna, Franciszek Maśluszczak, Marian Konieczny, Jan Pietrzak, Daniel Olbrychski, Tadeusz Woźniak, Anna Chodakowska, Joanna Kasperska, Maria Szyszkowska oraz Józef Pless - przyjaciel aktora, poeta, pomysłodawca i autor wydania Wspomnień o Wojciechu Siemionie.
UWAGI:
Kalendarium życia W. Siemiona s. 249-275. Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Najciekawsze kobiety swojej epoki: Agnieszka Osiecka, Małgorzata Braunek, Kalina Jędrusik, Elżbieta Czyżewska w opisie najpoczytniejszego polskiego autora biografii. W Złotej kolekcji Sławomira Kopra czytelnik znajdzie nowe, nieznane szczegóły z życia bohaterek.Fascynująca lektura i dla fanów twórczości tego autora, i dla tych, którzy po raz pierwszy sięgną po jego książkę.
UWAGI:
Na okł.: Osiecka, Jędrusik, Braunek, Czyżewska.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni